Jednooka królowa, która skopała Rzymowi tyłek
Amanirenas została drugą z ośmiu Kandake, co oznaczało „wielka kobieta”. Kiedy król Kuszu nie pozostawiał po sobie potomka, jego siostra zostawała Kandake. Jej rolą było urodzenie następcy tronu, co czyniło ją królową matką. Amanirenas owszem miała syna, ale nie zepchnęło jej to tylko do roli matki, broniła swojego kraju razem ze swoim dzieckiem u boku. Przez chwilę towarzyszył jej też jej mąż, ale on zginął na samym początku wojny.
Amanirenas otrzymała wieści o planach zaatakowania jej królestwa przez Rzymian wystarczająco wcześnie, żeby się przygotować. Ponieważ Kusz dysponowało znacznie mniejszym wojskiem niż Rzym, Amanirenas musiała myśleć szybko i strategicznie. Postanowiła zaatakować Rzymian z ukrycia, co okazało się niesamowitym sukcesem. Poprowadziła armię liczącą około 30 000 żołnierzy uzbrojonych w miecze i łuki i razem przejęli władzę nad trzema znacznymi rzymskimi miastami, poszerzyli granice swojego państwa i zdobyli licznych niewolników.
Żeby jeszcze bardziej dopiec Augustowi (ówczesnemu cesarzowi) Kuszyci pozbawili głów wiele posągów jego osoby. Jedna ze spiżowych głów cesarza została przewieziona do Meroë (stolicy Kusz) i zakopana pod tronem władcy, dokładnie w miejscu, gdzie kładł (lub kładła) stopy. Znana jest jako „Głowa Meroë”. Archeolodzy byli w szoku, kiedy ją odkopali i okazało się, że dzięki pochówkowi przetrwała w świetnym stanie i obecnie jest najlepiej zachowanym posągiem swojego rodzaju! Szkło, metal i kryształowe elementy są częściami, które w większości dzieł tego typu są często stracone. Natomiast ścięta głowa Augusta ma idealnie zachowane oczy, które wykonane są z kalcytu, metalowych pierścieni i szkła.
August pienił się ze złości. Niestety, Rzymowi udało się odzyskać swoje miasta i zdobyć Napatę (stolicę Kusz przed Meroë). Rzymianie zupełnie zniszczyli miasto i sprzedali tysiące ludzi w niewolę.
Amanirenas kontratakowała szybko i wielokrotnie, używając przerażających taktyk wojennych, których szczegółów niestety nie znamy. Jeden z rzymskich żołnierzy w boju odebrał królowej oko, bardzo ją okaleczając. Jednak Amanirenas pozostała nieugięta i kiedy rana się zagoiła, Kandake wróciła na wojnę. Niestety szczęście nie uśmiechnęło się do niej po raz kolejny: królowa straciła swojego syna w bitwie około 24 roku p.n.e.
Amanirenas była przedstawiana na różne sposoby: jeden historyczny obraz ukazuje ją trzymającą dwa miecze i karmiącą swojego pupilka lwa zakładnikami. Inna narracja mówi, że królowa zaprzęgła do walki słonie bojowe.
Zacięta wojna trwała jeszcze przez trzy lata, aż w końcu Rzym się ugiął i podpisał traktat pokojowy z Kusz. Zostały zniesione wszystkie rzymskie podatki i królestwo odzyskało całość swojego terytorium. Dzięki przywództwu Amanirenas, Rzym nigdy więcej nie ruszył poza tereny Egiptu.
Adrianna Jarzyna zgromadziła informacje potrzebne do artykułu, autorką tekstu, plaktu i ilustracji jest Małgosia Winer.
Bibliografia
Biografia
https://www.rejectedprincesses.com/princesses/amanirenas
https://www.blackpast.org/global-african-history/kandake-amanirenas-10-bc/
Komentarze
Prześlij komentarz