Przejdź do głównej zawartości

Amanirenas - koszmar Rzymu

Jednooka królowa, która skopała Rzymowi tyłek 


    Kiedy Rzymowi w I w. p.n.e. udało się podbić Egipt, było już wiadomo, że królestwo Kusz (obecny Sudan), które leżało zaraz pod Egiptem, będzie następne. Królestwo Kusz, kwitnący konkurent Rzymu, było jednak wciąż dużo mniejsze od swojego przeciwnika. Miało szczęście, że na jego czele stała nieugięta królowa Amanirenas, która
została zapamiętana właśnie ze swojej dzikiej walki z Imperium Rzymskim.

Amanirenas została drugą z ośmiu Kandake, co oznaczało „wielka kobieta”. Kiedy król Kuszu nie pozostawiał po sobie potomka, jego siostra zostawała Kandake. Jej rolą było urodzenie następcy tronu,  co czyniło ją królową matką. Amanirenas owszem miała syna, ale nie zepchnęło jej to tylko do roli matki, broniła swojego kraju razem ze swoim dzieckiem u boku. Przez chwilę towarzyszył jej też jej mąż, ale on zginął na samym początku wojny.

Amanirenas otrzymała wieści o planach zaatakowania jej królestwa przez Rzymian wystarczająco wcześnie, żeby się przygotować. Ponieważ Kusz dysponowało znacznie mniejszym wojskiem niż Rzym, Amanirenas musiała myśleć szybko i strategicznie. Postanowiła zaatakować Rzymian z ukrycia, co okazało się niesamowitym sukcesem. Poprowadziła armię liczącą około 30 000 żołnierzy uzbrojonych w miecze i łuki i razem przejęli władzę nad trzema znacznymi rzymskimi miastami, poszerzyli granice swojego państwa i zdobyli licznych niewolników. 

Żeby jeszcze bardziej dopiec Augustowi (ówczesnemu cesarzowi) Kuszyci pozbawili głów wiele posągów jego osoby. Jedna ze spiżowych głów cesarza została przewieziona do Meroë (stolicy Kusz) i zakopana pod tronem władcy, dokładnie w miejscu, gdzie kładł (lub kładła) stopy. Znana jest jako „Głowa Meroë”. Archeolodzy byli w szoku, kiedy ją odkopali i okazało się, że dzięki pochówkowi przetrwała w świetnym stanie i obecnie jest najlepiej zachowanym posągiem swojego rodzaju! Szkło, metal i kryształowe elementy są częściami, które w większości dzieł tego typu są często stracone. Natomiast ścięta głowa Augusta ma idealnie zachowane oczy, które wykonane są z kalcytu, metalowych pierścieni i szkła.



    August pienił się ze złości. Niestety, Rzymowi udało się odzyskać swoje miasta i zdobyć Napatę (stolicę Kusz przed Meroë). Rzymianie zupełnie zniszczyli miasto i sprzedali tysiące ludzi w niewolę.

Amanirenas kontratakowała szybko i wielokrotnie, używając przerażających taktyk wojennych, których szczegółów niestety nie znamy. Jeden z rzymskich żołnierzy w boju odebrał królowej oko, bardzo ją okaleczając. Jednak Amanirenas pozostała nieugięta i kiedy rana się zagoiła, Kandake wróciła na wojnę. Niestety szczęście nie uśmiechnęło się do niej po raz kolejny: królowa straciła swojego syna w bitwie około 24 roku p.n.e.

Amanirenas była przedstawiana na różne sposoby: jeden historyczny obraz ukazuje ją trzymającą dwa miecze i karmiącą swojego pupilka lwa zakładnikami. Inna narracja mówi, że królowa zaprzęgła do walki słonie bojowe.

Zacięta wojna trwała jeszcze przez trzy lata, aż w końcu Rzym się ugiął i podpisał traktat pokojowy z Kusz. Zostały zniesione wszystkie rzymskie podatki i królestwo odzyskało całość swojego terytorium. Dzięki przywództwu Amanirenas, Rzym nigdy więcej nie ruszył poza tereny Egiptu.




Zachęcamy do pobrania i wydrukowania tego plakatu ze skróconym artykułem o Amanirenas! My wywiesiłyśmy takie plakaty w naszych szkołach, wy możecie zrobić to samo we własnej szkole, miejscu pracy lub gdziekolwiek się da. Dzięki temu, więcej osób go zauważy i dowiedzie się, kim była A.

Plakat pobierzesz tutaj!



Adrianna Jarzyna zgromadziła informacje potrzebne do artykułu, autorką tekstu, plaktu i ilustracji jest Małgosia Winer.



Bibliografia


Biografia

    https://www.rejectedprincesses.com/princesses/amanirenas

    https://www.blackpast.org/global-african-history/kandake-amanirenas-10-bc/

https://artsandculture.google.com/story/queen-amanirenas-the-story-of-the-white-nile-nubi-archeress/bALSN3WTK_YEJA

Zdjęcie i informacje o Głowie Meroe


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Enheduanna - pierwszy autor świata

Pierwszym autorem świata znanym z imienia była kobieta - Enheduanna      Ponad dwa tysiące lat przed naszą erą księżniczka Enheduanna została arcykapłanką Nanny - boga księżyca. Miasto Ur szczególnie czciło nasz srebrny glob, więc jako jego kapłanka, Enheduanna miała pozycję najważniejszej osoby w całym mieście. Jej ojciec, Sargon Wielki, władca Akadu, podbił ziemie Sumerów. Żeby społecznie zjednoczyć oba te ludy i zapobiec licznym buntom, Enheduanna napisała czterdzieści dwa hymny i trzy epickie wiersze czczące bogów rządzonych przez Sargona miast, świadomie łącząc panteony bóstw sumeryjskich i akadysjkich. Dzieła arcykapłanki są najwcześniejszymi opowieściami fabularnymi zawierającymi: postacie odczuwające emocje, zaimek „ja” i podpis autora. Tak Enheduanna została pierwszą znaną historii autorką dzieł literackich.  Bycie kapłanem bóstwa równało się z zawarciem z nim związku małżeńskiego, więc to czyniło Enheduannę żoną Nanny. Jej imię tłumaczy się jako „arcykapłanka ozdoby nieba

Irena Sendlerowa - bohaterka wojenna

  Działaczka Żegoty w trakcie II wojny światowej, która uratowała ponad 2,5 tysiąca żydowskich dzieci      Irena urodziła się w katolickiej rodzinie w Warszawie. Została wychowana „w duchu, że obojętna jest sprawa religii, narodu, przynależności do jakiejś rasy – ważny jest człowiek!” pisała w swoim życiorysie. Jej ojciec prowadził sanatorium w Otwocku, leczył tam biednych Żydów, którym inni lekarze odmówili pomocy. Dlatego Irena nauczyła się języka jidysz poprzez zabawę z rówieśnikami.  Już przed wojną Irena była zaangażowana w pomoc społeczną. Oburzała ją dyskryminacja skierowana w stronę jej żydowskich przyjaciół. Po zdaniu matury w 1929 roku wyjechała do stolicy, gdzie miała praktyki w domu sierot „Różyczka”. Następnie podjęła pracę w Sekcji Pomocy Matce i Dziecku przy Obywatelskim Komitecie Pomocy Społecznej. Zajmowała się poszkodowanymi z powodu eksmisji i niepłacenia alimentów, szczególnie dziećmi nieślubnymi. Po likwidacji Sekcji Sendlerowa pracowała w Wydziale Opieki Społ

Ana Nzinga - Królowa Ndongo

 Przywódczyni, która walczyła z Portugalczykami i ich rozwijającym się handlem niewolnikami w Afryce Środkowej Na przełomie XVI i XVII wieku, środkowo-zachodnie afrykańskie królestwo Ndongo (współczesna Angola) było atakowane przez Portugalię oraz wrogie sąsiednie ludy afrykańskie. Zanim Ngola Ana Nzinga Mbande została władczynią Ndongo, władał nim jej brat. Jednak nie był on zbyt kompetentny, bo zaraz po objęciu tronu Portugalczykom bardzo szybko i łatwo udało się go porwać i wrzucić do więzienia. Nzinga pojechała na spotkanie z agresorami, żeby zażądać uwolnienia brata. Podczas audiencji, Portugalczycy nie okazali jej żadnego szacunku i nawet nie zaoferowali krzesła, na którym mogłaby usiąść, zapewnili jej tylko matę podłogową, która służyła niewolnikom. W odpowiedzi, Nzinga kazała jednemu ze swoich poddanych opaść na czworaka i usiadła na jego plecach. Oświadczyła, że „Królowa Ndongo nie używa tego samego krzesła dwa razy” . Nieugięta postawa Nzingi widocznie zrobiła wrażenie n